Dzięęę - kuuu - jęęę!
Jak będę miała czas (trochę będę go potrzebować ), to usiądę i obejrzę wszystkie. Ale dzisiaj też był superodcinek.
Rozmowa Alutki i Jędruli po tym, jak Jędrula wyrzucił Posterunkowego, czym Jadzia poczuła się urażona.
- Nie wydaje Ci się, Jędrula, że Jadzia się obraziła?
- A niby czemu miałaby się obrazić? Ją z domu wyrzuciłem? Obraziłem ją czymś czy co?
- Nie, ale minę jakąś taką jakby obrażoną miała... Chyba tym Posterunkowym się przejęła. Wiesz, Jędrula, prostych ludzi nie można tak traktować, a tym bardziej nimi pomiatać!
- Zaraz to załatwimy! Jadziu! Jaaadziuuu! <wchodzi Jadzia> Czy ja Jadzię obraziłem?
- Nie.
- Byłem dla Jadzi niemiły?
- Nie...
- To może Alutka?
- Nie.
- To o co chodzi, Jadziu?
- Mi się o to rozchodzi, że Pan tak pana Posterunkowego potraktował. Tak do ludzi się odnosić nie godzi się. <Jadzia wychodzi>
- No i widzisz, Jędrula. Poczuła się tym Posterunkowym urażona.
- Ale ja w ogóle nie rozumiem, dlaczego.
- To chyba taka... solidarność środowiskowa. Wiesz, lekarze na przykład się jednoczą, to dlaczego prości ludzie nie mogą?

Potem Jędrula przeprosił Jadzię, ale ta zażądała, żeby przeprosił też Posterunkowego. Obiecał więc następnego dnia po pracy zadzwonić do niego i zaprosić go na piwo.  Jędrula wraca z pracy.
- Matko kochana, jaki jestem zmęczony! A spać to mi się tak chce, że... <Pochodzi Jadzia, podaje Jędruli telefon>
- Ktoś do mnie?
- Nie, Jędrula obiecał gdzieś zadzwonić.
- Ja?!
- Do Posterunkowego, przeprosić go i na piwo zaprosić.
- <wchodzi Alutka> Właśnie, właśnie, Jędrula, też to słyszałam.
- Ale Jaaadziu, ja taki zmęczony jestem, siły nie mam...
- To ja wykręcę Jędruli numer, jak Jędrula nie widzi. <Wykręca numer, podaje słuchawkę>
- Halo...? Panie Posterunkowy kochany! Kossoń mówi. O, coś nas rozłączyło... Zaraz to załatwię. Jeszcze raz. Halo, panie Posterunkowy? Coś nas rozłączyło. Jak to: pan odłożył słuchawkę? Po co? Chciałem pana przeprosić i zaprosić pana na piwo. Ja wiem, że na piwo to się pan może sam zaprosić, ale to nie o to chodzi! Nie masz pan czasu? Jak to nie masz pan czasu, jak pan nigdy nic nie robisz?! <koniec rozmowy> No i sama Jadzia widzi, że z nim się nie da rozmawiać! Próbowałem? Próbowałem!

Ostatecznie jednak Posterunkowy lądule w domu Jędrulów. Kłócą się dalej, policjant nie ma zamiaru godzić się z Jędrulą.
- Nie zbliżaj się pan, bo... po policję zadzwonię! <Wrzeszczą dalej, w końcu Posterunkowy wychodzi, trzaskając dzrzwiami>
- Widziałyście cymbała?!
- <Posterunkowy uchyla drzwi> Słyszałem!!!

Ostatnio edytowany przez aaneczka (2008-08-20 12:22:35)

Pewnie, jak każdy. I teksty Elizy do tego Tomka: "Masz tak ostro zarysowany podbródek! Czytałam gdzieś, że to oznacza męskość i silną wolę... Uwielbiam takich męskich facetów!"
Dzisiaj też fajne teksty były, ale nic nie słyszałam prawie (jak ja kocham niezapowiedziane wizyty w niedzielę... I to jeszcze jakże uwielbianych  przeze mnie gości. Ale cóż zrobić).
Usłyszałam tylko, jak Alutka rozpływała się nad tym, ze pisanie jest formą o wiele głębszą i bardziej fascynującą niż mówienie.

Ostatnio edytowany przez aaneczka (2008-08-17 18:48:14)

Oglądam "seks i ortografia", to co Agata wrzuciła. (A pominę, że od 12:00 załadowała mi się pierwsza część i 7 minut drugiej, ale czekam dalej. ) boski odcinek.
Jacek: A w ogóle to jest jakaś epidemia z tym zapotrzebowaniem na seks, co? Seks? Seks? SEKS? O, przepraszam, to nie do pani, bardzo proszę!
Alutka: Pan ma fascynujący sposób witania gości!
Jacek: Sąsiadka, panie się już znają.
Alutka: Tak, ale może ja nie w porę, państwo zdaje się, byli zajęci czymś... ciekawszym?
Anka: Nie, nie, myśmy w ogóle nie byli zajęci, bardzo proszę!
Alutka: Pani mąż wspominał coś o... edukacji seksualnej.
Anka: Wie pani, bo mąż powtarza sobie często przed snem takie trudne wyrazy, żeby nie wypaść z wprawy.
Alutka: Aaa, szkoda... Ale ja tu przyszłam w zupełnie innej sprawie.
Anka: Tak właśnie od razu pomyślałam.
Alutka: Chciałabym od państwa pożyczyć kubełek do lodu, taki na nóżce.
Jacek: Proszę bardzo, może pani usiądzie... Kubełek do lodu, kubełek do lodu... Mamy kubełek do lodu, Aniu, jakiś?
Anka: Jacusiu? Ty nie pamiętasz, ze my w ogóle nie mamy kubełka do lodu? Bez nóżki nie mamy kubełka do lodu, tym bardziej z nóżką.
Jacek: No właśnie, widzi pani, nie mamy, bardzo mi przykro, szalenie praktyczna rzecz, powinna być w każdym domu, ale nie mamy. W sklepie nocnym też nie widziałem, ale jeżeli pani sobie życzy, to możemy podjechać, może mają na zapleczu?
Anka: W sklepie nocnum też nie mają, bo tam są rzeczy pierwszej potrzeby.
Alutka: No... To trudno, Jędrula mówił, że normalni ludzie takich rzeczy w domu nie trzymają. Ale postanowiułam sprawdzić i przy okazji interesująco sobie z państwem porozmawiać. Państwo są absolutnie fascynujący!

No, też zauważyłam, ale teraz mi się bardziej podoba.
Potem był jescze dobry tekst Jędruli: "Wie pani, pani Aniu, Alutka to zupełnie nieżyciowa kobieta... Wiersze pisze, może to dlatego. Właściwie to wszyscy artyści są lekko świrnięci. A jak są normalni, to udają świrów, żeby się nie wyróżniać."
Coś w tym jest...

Alutka: Jędrula, ty nie dożyjesz 70-siątki


Jędrula: 1,500 zł
Alutka: Dzienne
Jędrula: Miesięcznie
Alutka: No nie rozśmieszaj mnie.


Jędrula: Co to jest? To smakuje jak woda
Alutka: Może wkońcu od tej whiski receptory smaku Ci się przepaliły

Albo z innego odcinka
Alutka: Jędrula, ja wiedziałam że jesteś materialistą, ale nie wiedziałam, że jesteś skrajnie nieodpowiedzialnym materialistą.

Alutka mogła wypić.
Ale z drugiej strony.
Jakby pili tyle samo to Alutka i tak by te 20 lat sama siedziała.

A no właśnie, co do 20 samotnych lat.
To Alutka będzie siedzieć dłużej, bo jest młodsza od Jędruli.

Najlepsze i tak było jak Alutka bała się, że zostanie sama bez pieniędzy.
Renta 1,500 zł miesięcznie jej nie pasuje, wolałaby dziennie.

Dzisiejszy odcinek był wspaniały. Alutka takie teksty mówiła, że ...
Dawno już Alutki tak dużo nie było.

Oczywiście pamięć mam słabą, ale szło tak.

Alutka w rozmowie z posterunkowym:
Alutka: Jędrula to przynajmniej jakąś inteligiencję praktyczną ma, a panu nawet tego Bóg poskąpił.

Albo gdy rozmawiała z tymi ludźmi oszczędzającymi jedzenie:
Alutka: Bo będę płacić ja ... a właściwie mój mąż, bo wezmę jego kartę kredytową.

A w domu:
Alutka: Zaczęli przychodzi następni "freeganie" i następni i następni, no chyba z 40 ich było.


Jeszcze wiele śmiesznych powiedziała w rozmowie z posterunkowym, ale nie pamiętam. Może ktoś zacytuje

I jak ci freeganie przyszli i prosili o resztki: "Chodźcie, panowie, właśnie sobie kawę zrobiłam, to mi pomożecie wypić, żeby się nie zmarnowała!" (Moja mama w tym momencie praktycznie spadła z fotela ze śmiechu )
Te rozmowy z Posterunkowym też były świetne, ale oczywiście połowy już nie pamiętam.
- I niech mnie pan tak nie cmoka, bo to raczej obrzydliwe jest...!