Joanna Trzepiecińska urodziła się 7 września 1965 roku w Tomaszowie Mazowieckim.

Jest aktorką filmową i teatralną. Swoją karierę rozpoczynała pod koniec lat 80.

Jest laureatką Złotej Kaczki, nagrody przyznawanej przez czytelników magazynu "Film" dla najlepszej aktorki (1992). Była także nominowana do Złotych Lwów na festiwalu w Gdyni. Obecnie można ją oglądać głównie w telewizji (serial "Rodzina zastępcza") i teatrze (12 kwietnia premiera sztuki "Dowód" w Teatrze Polonia").

Oprócz wykształcenia aktorskiego, posiada jeszcze muzyczne. Joanna Trzepiecińska ukończyła państwową szkołę muzyczną, gdzie grała na fortepianie, oraz średnią, gdzie wybrała flet.

W 1988 roku została absolwentką warszawskiej PWST. Rozpoczęła wówczas występy na deskach stołecznego Teatru Studio. Przed kamerą zadebiutowała jeszcze jako studentka III roku i już wówczas zebrała pochwały. Zagrała główną bohaterkę w „Rzece kłamstwa”, serialu Jana Łomnickiego na motywach cyklu powieściowego Ewy Szelburg-Zarembiny, uparcie poszukującą szczęścia, której życie przypadło na czas burzliwych wydarzeń historycznych od rewolucji 1905 do I wojny światowej. W 1987 roku zadebiutowała w roli służącej w spektaklu Stanisława Ignacego Witkiewicza "Bezimienne dzieło" w reżyserii Jana Englerta na scenie warszawskiego Teatru Polskiego.

Po uzyskaniu dyplomu związała się na stałe z warszawskim Teatrem Studio im. Stanisława Ignacego Witkiewicza, gdzie pojawiła się jako Nancy w przedstawieniu Woody'ego Allena "Zagraj to jeszcze raz" w reż. Adama Hanuszkiewicza (1988) oraz wystąpiła w roli Lucy w musicalu Bertolta Brechta "Opera za trzy grosze" w reż. Jerzego Grzegorzewskiego. Niebawem trafiła na kinowy ekran w dramacie "Dotknięci" Wiesława Saniewskiego jako studentka Wanda Milewska. Potem był dramat polityczny Janusza Kijowskiego „Stan strachu” o perypetiach młodych aktorów w czasach stanu wojennego, gdzie zagrała u boku Wojciecha Malajkata i film sensacyjny Janusza Majewskiego "Czarny wąwóz".

Jacek Bromski obsadził ją następnie w jednej z głównych ról w „Sztuce kochania”. To był przebój kinowy, reklamowany jako pierwsza polska komedia erotyczna o przygodach wziętego seksuologa (w tej roli Piotr Machalica) z gromadką urodziwych pacjentek.

W 1990 roku znalazła się w obsadzie trzech filmów: „Kanalii” Tomasza Wiszniewskiego, opartego na prawdziwej konfrontacji dowódcy oddziału PPS oraz rosyjskiego śledczego, horroru „Powrót wilczycy” Marka Piestraka oraz dramatu „W środku Europy” Piotra Łazarkiewicza. Pod koniec 1990 roku występowała także gościnnie w roli Klary w spektaklu Aleksandra Fredry "Zemsta" w reż. Gustawa Holoubka.

Rok później dostała nominację do Złotych Lwów za kreację w „Nad rzeką, której nie ma” Andrzeja Barańskiego. Ta rola wlaśnie przyniosła jej "Złotą Kaczkę", nagrodę czytelników magazynu "Film" dla najlepszej aktorki.

Następnie zagrała w opowiadającym o miłości w konfrontacji z karierą zawodową filmie „Obywatel świata” z Janem Fryczem. Zaraz potem była rola u Janusza Zaorskiego w serialu „Panny i wdowy”, pokazującym sto lat historii Polski z perspektywy kobiet wywodzących się z bogatej rodziny Lechickich.

Kolejna rola Joanny Trzepiecińskiej, w „Papierowym małżeństwie”("Paper marriage") Krzysztofa Langa, okazała się jednym z jej najpopularniejszych aktorskich wcieleń. Młoda warszawianka Alicja (w tej roli właśnie Joanna Trzepiecińska) poznaje podczas wakacji angielskiego lekarza, który proponuje jej małżeństwo. Kiedy dziewczyna zostawia swoje sprawy w Polsce i wyjeżdża na spotkanie z "narzeczonym", ten zdążył już zapomnieć o wakacyjnych przyrzeczeniach. Aby pozostać w Londynie, Alicja decyduje się na fikcyjny ślub z zaplątanym w mętne interesy Aidenem. Komediodramat o kłopotach "naszych za granicą" to pierwszy kinowy film fabularny cenionego dokumentalisty Krzysztofa Langa. Partnerem Joanny Trzepiecińskiej był Gary Kemp, solista Spandau Ballet, znany w Anglii także z filmu "The Krays" (1990), w którym z bratem Martinem grali sławnych w latach 60. londyńskich gangsterów-bliźniaków.

Kolejne filmy z jej udziałem to "Balanga"(1993) i „Łowca. Ostatnie starcie” Jerzego Łukaszewicza.

Następnie wystąpiła obok Rutgera Hauera w „Aniele śmierci” ("Beyond forgiveness") Boba Misiorowskiego, klasycznym filmie akcji. W 1995 roku powróciła do współpracy z Krzysztofem Langiem przy okazji „Prowokatora”, gdzie zagrała obok Bogusława Lindy i Krzysztofa Pieczyńskiego.

Odniosła ponadto sukces sceniczny rolą Śnieżki w musicalu na podstawie baśni Jakuba i Wilhelma Grimmów "Królewna Śnieżka i krasnoludki" na scenie Teatru Komedia w Warszawie (1994) i Opery i Operetki w Szczecinie (1999).

W 2000 roku rozpoczęła przygodę z dwoma serialami: „Plebanią” oraz „Rodziną zastępczą”. W tym drugim występuje do dziś, wcielając się w Alutkę. W międzyczasie znalazła chwilę na pojawienie się epizodycznie w serialu „Na dobre i na złe” oraz na dłużej, bo w głównej roli, w „Aniele stróżu”.

Jako jedna z nielicznych polskich aktorek otrzymała prestiżową nagrodę The Walt Disney Company Polska dla najlepszych twórców polskiej wersji językowej w filmach animowanych - za rolę Dory w filmie "Gdzie jest Nemo". Joanna Trzepiecińska często bierze bowiem także udział w nagraniach słuchowisk Polskiego Radia oraz dubbingu ("Gdzie jest Nemo", "Rybki z ferajny", "Roboty", "Film o pszczołach").

Joanna Trzepiecińska podkreśla zawsze swoją wielką miłość do teatru, twierdzi, że tylko tam można poczuć prawdziwy smak zawodu aktorskiego. W Teatrze Studio zagrała m.in. Ninę Zarieczną w  "10 portretach z czajką w tle", Helenę w "Wujaszku Wani", Celimenę w "Mizantropie", a ponadto w m.in. takich spektaklach jak "Usta milczą, dusza śpiewa", "Opera za 3 grosze", "Marilyn Mongoł". Ma również na koncie monodram "Amerykańska papieżyca". Natomiast w "Rzeźni" Mrożka, wystawianej na deskach Teatru Małego, zagrała nie tylko jedną z głównych ról, ale także na flecie. Ponadto w Teatrze Telewizji zagrała m.in. Dunię w "Zbrodni i karze" Leszka Wosiewicza, a w Teatrze Polskiego Radia Maszę w "Trzech siostrach" i Nastasję Filipowną w "Idiocie".

W 2007 roku nagrała wspólnie z Włodzimierzem Nahornym, Grzegorzem Markowskim, Januszem Szromem oraz Agnieszką Wilczyńską płytę z kolędami. Płyta została zatytułowana „Cicho, Cicho Pastuszkowie".

Jest żoną pisarza Janusza Andermana. Mają dwóch synów w wieku przedszkolnym, Wiktora i Karola.