To było świetne, wczoraj leciało.
Alutka:...Takie zagranie na bezradną królewnę.
Eliza: Jak to?
Alutka: No normalnie! Większość facetów w głębi serca boi się, że nie sprawdzi się przy kobiecie , że nie spełni jej oczekiwać i słusznie zresztą! Dlatego wyszukują takie słabe kobiety. Mówią, że bądą się nimi opiekować, ale w zamian oczekują, że ich dominująca pozycja nie zostanie zagrożona!
Elizka: Ale ja mu w niczym nie zagrażałam!
Alutka:A może byłaś w jego towarzystwie za inteligentna, za bsytra, zadowcipna! Klasyczny błąd!Szkolny błąd! W sumie to nic dziwnego, bo to się na przerwie działo. A ta Jolka to zauważyła i wzięła go szturmem.
Eliza: To co? Ja mam teraz tak o nim zapomnieć?
Alutka:Nie no! Kobiety się nigdy tak szybko nie poddają, tylko mężczyźni tak postępują. A jaka jest najlepsza kontra na bezradną królewnę? Jeszcze bardziej bezrdna królewna!
Eliza: Ale jak to?
Alutka: Elizka, zrób motylka! Bardzo dobrze. A teraz uśmiechnij się jak te kobiety z reklam proszku do prania! Nie! Tak jak się uśmiechają jak im ta plama schodzi! Świetnie! O i tak masz za każdym razem robić jak go widzisz i jak mu się wydaję, że powiedział coś mądrego!
Eliza: Ale pani Alutko! To jest kompletny bezsens!
Alutka: Ale ja na to nic nie pordzę! Jakie tworzywo, takie narzędzia.

To ostatnie najlepsze .

Posterunkowemu kazali na komendzie uczyć się polskiego i czytać poezję. Przyszedł do Alutki, żeby mu kilku lekcji udzieliła.

Alutka: O, a co Panu zadali?
Posterunkwy: To! <podaje książkę>
Alutka: Ojej! Cypriaaaaaaaaaaan Kaaaamil Noooooooorwid! Wielki nasz poeta. Może nawet największy!
Posterunkowy: Taa... przepraszam bardzo, a jeżeli największy, proszę Pani, ja najmocniej przepraszam, ale jak ktoś pisze takie rzeczy:
"Do bez-tęsknoty i do bez-myślenia,
Do tych, co mają tak za tak - nie za nie,
Bez światło-cienia...
Tęskno mi, Panie..."
Alutka: Moja Piosnkaaa!
Posterunkowy: No właśnie, i jeszcze to się tak nazywa. Piosnka! Ciekawe jak on chciał, żeby to śpiewać.
Alutka: Ale to taka przenośnia jest. A dlaczego pan od początku nie czytał?
Posterunkowy: Nie no, jak nie czytałem... Aaa, bo mi się kartki skleiły!
Alutka: Aha, no dobrze, niech mi Pan powie, co Pan z tego zrozumiał?
Posterunkowy: No co zrozumiał, otóż, no ja, bo, ja zrozumiłem, no... No ja zrozumiałem, że...no, że on tęskni za krajem... Gdzie jest czysto.
Alutka: Jak?
Posterunkowy: No bo pisze "Do kraju tego, gdzie kruszynę chleba podnoszą z ziemi...".
Alutka: Aha, aha. Może niech Pan powie, co Pan zrozumiał z tych słów?
"Do tych, co mają tak za tak - nie za nie,
Bez światło-cienia..."
Posterunkowy: Pani Alutko, jak ja bym wiedział, to przecież nie przychodziłbym do Pani!
Alutka: A no tak. Bo tu o szczerość i uczciwość chodzi. Rozumie Pan, kraj, gdzie jak mówią "tak", to znaczy tak, bez oszukiwania, gdzie słowo ma wartość, bo ludzie mówią prawdę, bez światłocienia. To znaczy, nie kręcą, nie mataczą, nie rozmywają prawdy, rozumie Pan...
Posterunkowy: To czemu on tak od razu nie napisał jak Pani mówi, to może ktoś by go zrozumiał. A co to za kraj jest, przepraszam?
Alutka: No nasz! Polska!
Posterunkowy: <śmiech> Polska?! <śmiech> Nie no, Pani Alutko! <śmiech> Tylko bez tych, no, żartów. <śmiech> I Pani dalej uważa, że on mądry był, ten Norwid cały?
Alutka: No był, ale wie Pan, on to dawno pisał.
Posterunkowy: Taa, no chyba bardzo dawno!...

W końcu stwierdzili, że Norwid jest za trudny. Posterunkowy rozmawia z dziewczynkami:

- No i komendant powiedział, że ten Norwid za trudny i dał nam to. Jutro ma być z tego wypracownie.
- Julian Tuwim "Rzepka"? <śmiech>
- Tu się nie ma co głupio śmiać! Spróbuj napisać wypracowanie z takiej "Rzepki"!
- No ale to chyba nie jest takie trudne?
- Taa...
- No to co Pan z tego zrozumiał?
- Zrozumiał, zrozumiał, no ja zrozumiałem, no, że ciągnęli, ciągnęli i ... wyciągnęli!
- No tak, ale razem ciągnęli... Jak Pan to rozumie?
- No ja rozumiem, że...no...ale że co?
- No że razem ciągnęli...
- Ciągnęli, ciągnęli i ... się razem wyglebili!
- No tak, ale wyciągnęli, bo razem ciągnęli.
- Taa, ale że niby co?
- No że jak się współpracuje, to można dużo więcej osiągnąć.
- A to widzisz, to muszę to zapisać... Możesz powtórzyć to zdanie... Ale powoli...
- No że jak się współpracuje...
- Wolniej...
- Współpracuje, razem się pisze...

Potem był "Lis Witalis" Brzechwy.

Ostatnie odcinki sa wspaniałe.
Alutka: I organizm też mam drobnomieszczański!
Albo nauka synonimów Posterunkowego, chyba nie przytoczę.

Albo inne jak Alutka uczyła w szkole.

Boski. Widziałam.
- Jędrula, gdybyś miał inną żonę niż ja, taką, załóżmy, co na wszystko narzeka, to byłbyś zupełnie innym człowiekiem. Prostakiem byś był na przykład... Zamierzam napisać o tym sztukę.
- Alutka, sztukę? O tym, jak staję się prostakiem?
- Nie, o tym, jaki wpływ na męża ma jego żona.

Jakoś tak. I potem coś:
- A może trzecia będzie taka, że będzie cały czas mężowi usługiwała, dogadzała mu, rozumiesz, Alutka? (bo w tej sztuce miały być trzy akty i pokazane sceny z życia jednego faceta, ale jakby sobie inną żonę za każdym razem wybrał )
- Jędrula, ale ty niedzisiejszy jesteś. Takich kobiet to już przecież dzisiaj nie ma.

A w ogóle ja jakiś czas temu chyba czterech odcinków pod rząd nie oglądałam, bo za każdym razem goście przychodzili. Mieli, kurczę, wyczucie.

AgatusiakJT napisał:

albo coś tam jeszcze 'wątroba jak sito' ..ee.. nie pamiętam...   albo jak chciała drzwi rozwalić a Jędrula otworzył

Z tą wątrobą to chyba jak się Jędrula po pracy whisky chciał napić.
"Jędrula, nie pij tyle! Ty sobie nie zdajesz sprawy, jak bardzo alkohol szkodzi zdrowiu! Na mózg źle działa, wszystkie połączenia nerwowe zniszczone, a wątroba jak sito!".
I jeszcze:
"Śniadania nie zjadł i trzy kawy wypił! Trzy kawy! I czym to się skończy? Czym się skończy? Wiadomo, czym to się skończy! Ja to mam życie!"

AgatusiakJT napisał:

Gotowała gulasz 6 godzin xD

Taaak.
- Alutka, ale to jakieś niedogotowane jest! I jeszcze w takim wielkim garnku!
- Jędrula, coś ci się nie podoba? Ja ugotowałam, a ty nie musisz jeść, i to na cały tydzień ugotowałam!

Albo w niedzielę, jak się zapisała na kurs hipnozy. <Wraca do domu po pierwszej lekcji.>
- Alutka, a ty tak normalnie, drzwiami? Nie przez okno, na miotle?
- Jędrula, śmiej się, śmiej! To dopiero pierwsza lekcja była.
- O, to miotła dopiero na następnej?
- Jędrula, z tobą sie w ogóle nie da rozmawiać, ciebie za bardzo śmieszą twoje własne żarty! Ja teraz wychodzę, do Kwiatkowskich idę, a ty sobie w tym czasie te żarty poopowiadaj, pośmiej się, a jak wrócę, to porozmawiamy!
I potem przy rozmowie z Anką.
- Pani Aniu, mówię pani, hipnoza to jest naprawdę potężne narzędzie w ręku kobiety! Powinni tego gdzieś uczyć... na kursach przedmałżeńskich, o!

Faaajny odcinek.

AgatusiakJT napisał:

"Jędrula, swędzi cię prawa łydka! bardzo cię swędzi!"

- Jędrula, ale ty marzysz, żeby mnie odwieźć na ten kurs! Po prostu nie wyobrażasz sobie, że mogłoby być inaczej!
Z tą kanapą też boskie.

W salonie u Jędrulów - Alutka, Anka, Jadzia, Majka, Zosia i Eliza, spotkanie kobiecego kółka sąsiedzkiego czy czegoś w tym stylu.
Alutka: Naszym spotkaniom będą przyświecały trzy cele główne. Punkt pierwszy: wymiana myśli, co jest chyba oczywiste. Punkt drugi: aktywizacja młodego społeczeństwa i punkt trzeci: samopomoc sąsiedzka.
Majka: A jak realizacja tych celów miałaby wyglądać...?
Alutka: W sumie to ja sama jeszcze dokładnie nie wiem...
Zosia: To my z Elizką w ramach tej pomocy sąsiedzkiej możemy pójść do pana pułkownika, żeby zapytać, czy nie potrzeba mu w czymś pomóc...
Alutka: Tak! Właśnie o to mi chodziło! Czekam na Wasze dalsze pomysły, idee...